W organizmie człowieka znajduje się wiele kaletek maziowych, lecz niektóre występują w tak specyficznych miejscach, że częściej ulegają uszkodzeniom. Ich rolą jest ochrona przed nadmiernym wzajemnym ocieraniem się tkanek oraz umożliwienie wykonywania płynnych i swobodnych ruchów, stąd też wynika ich lokalizacja w ciele. Najczęściej występują między kośćmi a mięśniami, ścięgnami czy skórą.
Czym jest zapalenie kaletki ścięgna Achillesa
Kaletka głęboka ścięgna Achillesa znajduje się pomiędzy kością piętową a ścięgnem Achillesa. Produkuje maź, która nawilża chrząstkę stawową, chroniąc tym samym staw przed procesami degeneracyjnymi i zmianami zwyrodnieniowymi.
Zapalenie kaletki maziowej jest nieprzyjemnym i ograniczającym sprawność fizyczną schorzeniem. Najczęściej rozwija się między 15. a 50. rokiem życia u osób pracujących w niedogodnych pozycjach oraz sportowców nieodpowiednio przygotowanych do aktywności fizycznej. Wiąże się z podrażnieniem kaletki przez narośl występującą na pięcie lub ucisk ciasnego obuwia.
Objawy zapalenia kaletki maziowej
Charakterystycznym objawem zapalenia kaletki jest:
- ból stawu, silniejszy w trakcie ruchu,
- obrzęk w jej obrębie,
- zaczerwienienie i ocieplenie okolicy skóry,
- lokalna tkliwość,
- sztywność okołostawowa i zmniejszenie ruchomości stawu,
- czasami pogorszenie stanu ogólnego (gorączka, dreszcze).
Przyczyny zapalenia kaletki maziowej
Wśród przyczyn najczęściej wymieniane są:
- mikrourazy okolicy tylnej stawu skokowego,
- przeciążenia stawu (wykonywanie intensywnych ćwiczeń siłowych, niewłaściwe wykonywanie ćwiczeń),
- uderzenia i upadki,
- infekcje okolicy kaletki,
- noszenie zbyt ciasnych butów,
- choroby zapalne (reumatoidalne zapalenie stawów, łuszczycowe zapalenie stawów, dna moczanowa),
- brak odpowiedniej regeneracji chrząstki stawowej,
- występowanie wyrośli kostnej na kości piętowej (deformacja Haglunda).
Diagnostyka zapalenia kaletki maziowej
Rozpoznanie zapalenia kaletki opiera się na wywiadzie, badaniu fizykalnym i RTG. Aby potwierdzić obecność płynu w kaletce i wykluczyć inne schorzenia wykonuje się także USG. Badaniem krwi lub pobranego płynu stawowego wyklucza się z kolei obecność infekcji.
Leczenie zapalenia kaletki maziowej
Celem leczenia zapalenia kaletki jest łagodzenie stanu zapalnego i bólu, eliminacja infekcji oraz utrzymanie zakresu ruchu i zapobieganie powikłaniom i nawrotom choroby.
Leczenie zapalenia kaletki maziowej obejmuje:
- farmakoterapię – niesteroidowe leki przeciwzapalne (doustnie lub miejscowo w formie maści, lub żelu), antybiotykoterapia w przypadku infekcji lub bezpośrednie zastrzyki z glikokortykosterydów do chorej kaletki,
- odpoczynek, unikanie lub modyfikowanie czynności powodujących zapalenie i ból,
- odciążenie chorej okolicy,
- terapię manualną stawu, tkanek miękkich ukierunkowaną na mobilizację, rozluźnienie okolicznych struktur w celu pobudzenia krążenia i szybszej regeneracji,
- autoterapię w domu (rolowanie z użyciem wałka do masażu lub piłeczki),
- ćwiczenia lecznicze (wykonywane po ustąpieniu fazy ostrej) pod postacią ćwiczeń rozciągających przykurczone grupy mięśniowe, ćwiczeń izometrycznych zwiększających siłę mięśniową oraz ćwiczeń poprawiających stabilizację i stymulację nerwowo-mięśniową,
- masaż tkanek głębokich,
- kinesiotaping,
- terapię PNF, dla przywrócenia prawidłowych wzorców ruchowych,
- zmianę noszonego obuwia.
Jeśli leczenie zachowawcze zapalenia kaletki nie przynosi efektów należy wziąć pod uwagę leczenie chirurgiczne, polegające na nakłuciu kaletki i usunięciu z niej płynu. W nawracających zapaleniach uszkodzoną kaletkę maziową można usunąć.
Podsumowanie
Kaletka maziowa jest niezwykle ważną strukturą w organizmie. Jej zapalenie utrudnia ruch ścięgien i mięśni, a w konsekwencji doprowadza do dysfunkcji aparatu ruchu. Nieleczone zapalenie kaletki może prowadzić do przewlekłych zmian w strukturze ścięgna Achillesa oraz usztywnień stawu skokowego. Zapobieganie chorobie powinno uwzględniać wyeliminowanie czynników ryzyka z czynności dnia codziennego, pracy i aktywności fizycznej. Przed rozwinięciem się zapalenia kaletek maziowych chronią również ćwiczenia rozciągające i wzmacniające mięśnie, zachowanie prawidłowej postawy ciała lub jej korekcja oraz stosowanie przerw w pracy wymagającej niewłaściwego ułożenia ciała.